A previous post made it clear that a 15-minute city ideally consists of a 5-minute walking zone, a 15-minute walking zone, also a 5-minute cycling zone and a the 15-minute cycling zone. These three types of neighbourhoods and districts should be developed in conjunction, with employment accessibility also playing an important role.
In the plans for 15-minute cities in many places around the world, these types of zones intertwine, and often it is not even clear which type of zone is meant. In Paris too, I miss clear choices in this regard.
The city of Melbourne aims to give a local lifestyle a dominant place among all residents. Therefore, everyone should live within at most 10 minutes' walking distance to and from all daily amenities. For this reason, it is referred to as a 20-minute city, whereas in most examples of a 15-minute city, such as Paris, it is only about <strong>the round trip</strong>. The policy in Melbourne has received strong support from the health sector, which highlights the negative effects of traffic and air pollution.
In Vancouver, there is talk of a 5-minute city. The idea is for neighbourhoods to become more distinct parts of the city. Each neighbourhood should have several locally owned shops as well as public facilities such as parks, schools, community centres, childcare and libraries. High on the agenda is the push for greater diversity of residents and housing types. Especially in inner-city neighbourhoods, this is accompanied by high densities and high-rise buildings. Confronting this idea with reality yields a pattern of about 120 such geographical units (see map above).
Many other cities picked up the idea of the 15-minute city. Among them: Barcelona, London, Milan, Ottawa, Detroit and Portland. The organisation of world cities C40 (now consisting of 96 cities) elevated the idea to the main policy goal in the post-Covid period.
All these cities advocate a reversal of mainstream urbanisation policies. In recent decades, many billions have been invested in building roads with the aim of improving accessibility. This means increasing the distance you can travel in a given time. As a result, facilities were scaled up and concentrated in increasingly distant places. This in turn led to increased congestion that negated improvements in accessibility. The response was further expansion of the road network. This phenomenon is known as the 'mobility trap' or the Marchetti constant.
Instead of increasing accessibility, the 15-minute city aims to expand the number of urban functions you can access within a certain amount of time. This includes employment opportunities. The possibility of working from home has reduced the relevance of the distance between home and workplace. In contrast, the importance of a pleasant living environment has increased. A modified version of the 15-minute city, the 'walkable city' then throws high hopes. That, among other things, is the subject of my next post.
Want to receive updates like this in your inbox?
Get notified about new updates, opportunities or events that match your interests.
Maybe you will also like these updates
Outdoor Office Day - Connect with nature & be active outdoors during working hours.
On June 13th 2024 we will celebrate the 6th edition of the international Outdoor Office Day. It’s an open invitation to take your work outside. Please make use of the urban nature around your office. Use your working day to be active outdoors and increase vitality.
This year’s theme is 'Connecting with each other’. This means you can connect with your direct colleagues, colleagues from other departments, neighbours, or external relations. Please make the effort on Thursday 13th June to go outside in the vicinity of your workplace or office. Work in the urban nature and notice the difference.
Please join the growing network of individuals and companies that take their work outside more and more often. Get inspired whilst you spend time surrounded by urban nature. This enhances new and meaningful relationships, stimulates the flow of good ideas and supports the forging of valuable collaborations.
Samenwerken aan transitievraagstukken; wat is er nodig? - Opbrengsten van het Amsterdam Smart City partnerdiner 2024
Als Amsterdam Smart City netwerk bijten we ons vast in complexe stedelijke transitievraagstukken. Ze zijn complex omdat doorbraken nodig zijn; van kleine doorbraakjes, tot grotere systeem doorbraken. Denk aan bewegingen rond; organisatie-overstijgend werken, domein-overstijgend werken, en van competitief naar coöperatief. Als netwerk zetten we samenwerkingsprojecten op waarin we gaandeweg ondervinden met wat voor barrières we te maken hebben en wat voor doorbraken er nodig zijn.
Tijdens ons jaarlijkse Partnerdiner op 2 april, hadden we het samen met eindverantwoordelijken van onze partnerorganisaties over de strategische dilemma’s die spelen bij transitievraagstukken. Als gespreksstarters gebruikten we onze lopende onderwerpen van 2024: De coöperatieve metropool, de ondergrond, de circulaire metropool en drijvende wijken. De gesprekken aan tafel gingen echter over wat er aan de basis staat van het werken aan transitievraagstukken. Zo ging het bijvoorbeeld over; het samenwerken aan visies en scenario’s, leiderschap, burgerlijke ongehoorzaamheid en de kracht van coöperaties. In dit artikel bespreek ik beknopt een aantal onderwerpen die onder de aandacht werden gebracht door onze gasten.
Belangen en visie organiseren
Bij een vraagstuk of onderwerp als de ondergrond, gaan we het al snel hebben over de data en de oplossingen. Dat is ‘te makkelijk’. Technisch gaat het allemaal wel kunnen, maar als we daar te snel beginnen met de oplossing lopen we over een aantal jaar weer vast. Het is belangrijk om eerst een stapje terug te doen en een gedeeld belang en gedeelde visie te organiseren.
Hoe je belanghebbenden verzamelt, en de methode om tot een gedeelde visie te komen, dat is wat meer aandacht verdient. Neem het ondergrond vraagstuk als voorbeeld. Op welke schaal organiseer je daarvoor de belanghebbenden? Aan de oppervlakte hebben we Gemeentelijke en Provinciale grenzen, maar in de ondergrond liggen netwerken van kabels en leidingen die op andere schaal zijn geïnstalleerd en hebben we te maken met bodemtypologieën met verschillende behoeften.
Samen voorstellen en voorspellen
Dat waar je naartoe wilt werken, dat moet van iedereen voelen. Het is belangrijk om een setting te creëren van gedeeld eigenaarschap, waarin iedereen zich ook gehoord voelt, en dat je voelt dat de mensen met wie je gaat samenwerken ook voor jouw belangen op zullen komen. Naast het komen met een visie, is het belangrijk om te werken aan scenario’s en die samen te doorleven. Je moet het dan niet alleen hebben over waar je heen wilt, maar ook uitwerken wat er gebeurt als je niets doet of als het helemaal verkeerd uitpakt.
De scenario’s zouden op waarden moeten rusten. Het beeld wat bij de scenario’s hoort is veranderlijk, maar de waarden niet. Samen ben je continu in samenspraak over wat de waarden betekenen voor het verhaal dat je creëert.
Leiderschap en een interdisciplinaire werkwijze
Transitievraagstukken en bovenstaande aanpakken verdienen een bepaald soort leiderschap. Zo zou een leidinggevende bijvoorbeeld een veranderlijke en faciliterende houding moeten tonen, en moet hij/zij vanuit waarden werken die inspireren en verbinden. Het zou meer moeten gaan over het faciliteren van doeners, het stimuleren van doelgericht samenwerken in plaats van taakgericht en ruimte bieden voor menszijn en persoonlijke expertises. Met dit laatste wordt verwezen naar een stukje burgerlijke ongehoorzaamheid. Om dingen die we belangrijk vinden in gang te zetten moeten we soms even los kunnen denken van onze organisatiestructuren en functies. We zouden wel wat vaker mogen appelleren aan ons menszijn.
Meer faciliteren en minder hiërarchie helpt ons om beleid en praktijk dichter bij elkaar te brengen. Als je naar de uitvoering gaat mag de kracht verplaatsen naar de uitvoerders. De machtsverschuivingen tussen leidinggevenden en de doeners, met specifieke rollen en expertises, mag in een constante wisselwerking rond gaan.
Ook interdisciplinair samenwerken aan transitievraagstukken zal nog meer moeten worden gestimuleerd, en misschien wel de norm moeten worden. Bij overheden en bestuurders bijvoorbeeld, zijn transitie thema’s verdeeld over domeinen als energie, mobiliteit, etc. maar de vraagstukken zelf zijn domein overstijgend. Als voorwaarde zou je kunnen stellen dat je altijd twee transities aan elkaar moet koppelen. We zouden meer inspirerende voorbeelden moeten laten zien waarbij verschillende domeinen en transities aan elkaar worden gekoppeld, door bijvoorbeeld overheden.
Publiek-privaat-civiel
Publieke, private en civiele partijen zouden nog meer naast elkaar aan tafel mogen, in plaats van tegenover elkaar. Bedrijven kunnen verzuild zijn, of zich zo voelen, en zouden nog meer om zich heen kunnen kijken en samenwerken. Niet alleen met overheden, maar ook met civiele organisaties. Er zijn vaak meer gezamenlijke belangen dan we denken.
In een beweging naar niet-competitief samenwerken kunnen coöperaties een belangrijke factor zijn. Wanneer je meer autoriteit bij coöperaties neerlegt, weet je zeker dat er in de basis voor een wijk, een stad, haar inwoners, een publiek belang wordt gewerkt. Er liggen dan ook veel kansen bij een faciliterende houding vanuit de overheid naar coöperaties toe, en in de samenwerking tussen bedrijven en coöperaties.
Er zijn tijdens dit diner veel onderwerpen aan bod gekomen waar we met het netwerk mee aan de slag kunnen in onze programmering. De input wordt gebruikt voor onze lopende vraagstukken en we gaan de komende tijd in gesprek met partners om te kijken of we van start kunnen met verdiepende sessies of het ontwikkelen van methoden op (enkele van) deze onderwerpen.
<em>Wil je doorpraten over deze onderwerpen, met ons - of een van onze partners? Mailen kan naar pelle@amsterdamsmartcity.com*</em>
Vacature: Programmamaker Ruimte & Wonen bij Pakhuis de Zwijger
Senior programmamaker Ruimte & Wonen
Creëer jij graag verdiepende, toegankelijke en inspirerende programma’s die de uitdagingen van stedenbouw aansnijden? Begrijp je het belang van samenwerken met verschillende belanghebbenden om rechtvaardige oplossingen te verkennen voor complexe vraagstukken? Kan je je effectief verhouden tot zowel leefwereld (burgers, maatschappelijk middenveld, activisten, NGO’s) als systeemwereld (overheid, kennisinstellingen, bedrijven), om innovatieve programma's te ontwikkelen rondom wonen, ruimtelijke ordening en duurzaam, creatief en inclusief bouwen?
Solliciteer dan nu voor de functie van senior programmamaker Ruimte & Wonen bij Pakhuis de Zwijger.
Full-time · Pakhuis de Zwijger
Over Pakhuis de Zwijger
Pakhuis de Zwijger maakt meer dan 600 programma’s per jaar over dringende maatschappelijke vraagstukken, met rechtvaardigheid als kernwaarde. We brengen belanghebbenden samen in verschillende formats om gezamenlijk oplossingen te verkennen. Dit doen we met een team van programmamakers, producenten, communicatiemedewerkers en technici.
Wat zoeken we?
Een creatieve en daadkrachtige programmamaker met inhoudelijke kennis van stedenbouw en ruimtelijke ordening. Je hebt het vermogen om effectief te schakelen tussen verschillende belanghebbenden, van lokale gemeenschappen tot zakelijke partners, om vernieuwende programma's te ontwikkelen die het publiek bewust maken van stedelijke en ruimtelijke vraagstukken en transities verder helpen.
Als senior programmamaker draag je bij aan de strategische ontwikkeling van de programmering. Je initieert en onderhoudt partnerschappen, werkt aan opdrachten en stuurt enkele programmamakers en stagiairs aan op jouw thema. Enige ervaring met leidinggeven aan een (klein) team is dus een pré. Door kennis en presentatie heb je inhoudelijk gezag in je werkgebied.
Jouw profiel:
- Actuele kennis en een stevig netwerk op het gebied van ruimtelijke thema’s.
- Strategisch inzicht; ervaring met het onderhouden van samenwerkingsverbanden en het aantrekken van nieuwe (financiële) partners.
- Creatief, leergierig en vol met originele ideeën.
- Communicatief sterk (zowel intern als extern) en cultureel sensitief. Je hebt een sterk vermogen om je in anderen te verplaatsen.
- Beschikbaar voor 40 uur per week waarvan gemiddeld één avond per week voor het draaien van een programma.
Bij Pakhuis de Zwijger hanteren we de CAO Nederlandse podia. Deze functie is ingeschaald in schaal 7 (minimum €3.516 en maximum €4.940), de precieze inschaling is afhankelijk van ervaring en kwalificaties.
Pakhuis de Zwijger is een cultureel-maatschappelijke non-profitorganisatie. Wij streven er naar een grote diversiteit aan identiteiten en ervaringen de ruimte te geven in ons team. Daarom moedigen wij nadrukkelijk mensen van alle culturele en genderidentiteiten en opleidingsachtergronden aan om te solliciteren.
Geïnteresseerd?
Solliciteer vóór maandag 13 mei 2024 via de onderstaande link. Voor vragen kun je contact opnemen met HR-adviseur Jip Gradener via: 06-13626126.
Acquisitie naar aanleiding van deze oproep wordt niet op prijs gesteld.