Chris de Veer

The climate is changing and Amsterdam is getting busier and busier. We are faced with the task of keeping the city, including Southeast, liveable, safe and accessible at the same time.Various events, concerts, sports competitions attract millions of visitors to Southeast every year. To bring all these visitors to the city in a more sustainable way, the municipality of Amsterdam, Johan Cruijff ArenA, Ajax, NS, GVB, Transdev, Transport Region Amsterdam and Amsterdam Smart City have joined forces. Their ambition is to make CO2 neutral travelling to and from large events the norm by the end of 2023.

Alternating travelbehaviour requires a diverse coalition
The car is currently still the most widely used means of transport in Southeast. The transition to sustainable mobility requires cooperation between (semi)public and private parties and the strengthening of sustainable alternatives to the private car. While reducing car- and parking accessibility, and placing bycicle parking options lays within the power of the municipality, the public transport providers posess all travel data and have the power to expand their transportcapacity. Moreover, to convince the supporters and fans to change their behaviour, you need the direct communication power from Ajax (Football Club) and the Johan Cruijff ArenA. Hence, you could say the challenge within the challenge is to find new forms of collaboration, data sharing, and fine-tuning the alignment of measures.

Short and long-term measures
The coalition of partners have developed an action plan and analysed crowd-and travel behaviour. During 2023, these findings initiated the shaping of first measures to influence the mobility choices of visitors. During the first pilot event at the end of May, bike parking facilities will be expanded and group transportation will be aranged for those living in so called 'public transport desserts'.

When speaking of long(er)-term measures, one could think of time-adjusted public transport supply, personal (digital) travel advice, and campaigns through Ajax and its supportersbase to raise awareness and appreciation of car-alternatives.

Toen ik als kleine jongen na lang zeuren eindelijk eens op de skelter van de buurjongen mocht rijden, was ik als kind zo blij. Hetzelfde overkwam me, zoveel jaren later nog eens vlak voor het einde van 2022. Door onze Community Manager Sophie was ik geattendeerd op een klein berichtje van NEMO de Studio, een soort dependance van NEMO met een eigen tentoonstelling ('energy junkies') op het Marineterrein. Praktisch buren van Amsterdam Smart City, waar ik sinds halverwege 2022 anderhalve dag per week werk op het thema mobiliteit.

NEMO de Studio ging rijden met de Witkar en je mocht mee, tenminste, als je de 'prijs' won. Daarvoor hoefde je alleen een mailtje te sturen. Nu ben ik dol op prijzen waar ik nagenoeg niets voor hoef te doen, dus dat mailtje was zo gestuurd. En tot mijn verbazing bleek ik gewonnen te hebben. Dus daar ging ik, op 29 december, naar NEMO de Studio.

Natuurlijk had ik Sophie en Pelle (mijn compagnon op het thema mobiliteit) meegevraagd en gedrieën werden we ontvangen door Jodie en Maaike van NEMO. De Witkar was aan het opladen, gewoon met een stekker in het stopcontact. Een driewieler die inderdaad grotendeels wit is, met een mooie rode bies aan de onderkant, en in de verte iets wegheeft van de Pausmobiel. Hoog en rondom ramen. Vanwege de mooie ronde koplampen doet het denken aan Brum, het oldtimer autootje met de ronde koplampen als ogen.

De Witkar reed tussen 1974 en 1986 rond in de stad. Het is feitelijk de eerste elektrische deelauto in Amsterdam. De bedenker ervan, Luud Schimmelpennink, is ook bekend van het Witte Fietsenplan. In totaal zijn er 38 Witkarren gemaakt waarvan er zo'n 25 daadwerkelijk hebben rondgereden. De autootjes stonden in speciaal gebouwde laadstations en konden door leden tegen een vergoeding gebruikt worden. Het was een non-profit initiatief; de opbrengsten werden beheerd door een stichting en werd geïnvesteerd in beheer en uitbreiding van het systeem. Hoeveel mensen er daadwerkelijk gebruik van hebben gemaakt is mij niet bekend.

En nu mocht ik het dus ook proberen. Zelf sturen zat er helaas niet in, maar meerijden is ook al een belevenis. De 'handrem' werd weggenomen, gewoon een stuk blok dat achter de wielen wordt gelegd (een echte handrem was kennelijk niet nodig). Na plaatsgenomen te hebben in de ovale coupé op het Gispen (jawel!) stoeltje naast Jodie die voor deze gelegenheid ook chauffeur was, kon het avontuur beginnen. Voor de gelegenheid hadden de dames een jaren 70 Spotify lijstje opgezet op een JBL- speakertje die achter de stoelen was gelegd (ruimte genoeg). Oude en nieuwe technologie die naadloos samengaan.

Nog even de gordel aan en hup het gaspedaal werd ingedrukt. Soepel accelereerde het karretje naar zo'n 15 km per uur. Het maximum ligt op 30 km/u maar het Marineterrein leent zich daar niet echt voor. Het ritje was niet heel comfortabel, door het gebrek aan schokdempers voel je elk hobbeltje. En door de vele kieren hebben wind en regen vrij spel. De Witkar zou in deze tijd ook ongetwijfeld worden afgekeurd voor gebruik op de openbare weg. Maar net als op de skelter destijds, heb ik ontzettend genoten. Wat een heerlijke ervaring! Comfort en gemak zijn hier niet het belangrijkste. Net zoals bij bijv. kamperen zijn andere zaken veel interessanter dan het comfort van een huisje of hotel. Plezier, authenticiteit, vrijheid, verbinding, avontuur, weg uit de hokjes, verzin het maar: de Witkar biedt het. Een mooie uitvinding van een visionaire man die zijn tijd duidelijk ver vooruit was. Dus, mag ik ajb nog een keer? Mijn buurjongetje destijds verhuisde vrij snel. Maar hopen dat deze buren lang op het Marineterrein blijven!