VPRO Tegenlicht Meet Up #139: Tijd voor superdiversiteit

Wat betekent 'superdiversiteit' voor grote steden van nu?

Er ontstaat een nieuwe grootstedelijke identiteit. Amsterdam en Rotterdam bestaan intussen voor meer dan de helft uit stedelingen met een migratieachtergrond. Steeds meer jongeren voelen zich meer verbonden met hun stad dan met Nederland. Het is een trend die parallellen kent met andere metropolen zoals Parijs, Londen en Berlijn. Op welke manier verandert deze superdiverse realiteit onze maatschappij? Wanneer iedereen een minderheid is, is 'integratie' dan niet een achterhaald concept? Hoe bepaalt deze generatie het nieuwe nationale karakter?

Wat gaan we doen?
Met regisseur Halil Özpamuk gaan we in gesprek over de documentaire, zijn inspiratie en hoe hij kijkt naar superdiversiteit in de stad.

Vervolgens een gesprek met Rotterdammers Malique Mohamud en Khalid Amakran, over Concrete Blossom, een platform voor dwarse denkers en bruggenbouwers die streven naar een inclusieve samenleving. Hoe geven zij vorm aan het verhaal van deze nieuwe, superdiverse generatie? En wat is hun invloed op het publieke debat en het nationale karakter?

Theatergezelschap Lostproject beantwoordt met een performance de vraag: ‘Wat betekent een superdivers Amsterdam voor jou?’ Met theatermaker en oprichter van Lostproject Priscilla Vaudelle gaan we daarna in gesprek over hoe zij in haar vak omgaat met superdiversiteit in Amsterdam.

Met leerkrachten Emin Kececi en Yasin Yaylali zullen we bespreken hoe zij als leerkrachten omgaan met superdiversiteit in de klas. Hoe pakken zij de uitdagingen aan die met deze nieuwe superdiverse groep gepaard gaan?

Afsluitend een maatschappelijk gesprek met socioloog Ismintha Waldring, Correspondent samenleven Kauthar Bouchallikht en beleidsadviseur Marten Bos over de impact van superdiversiteit op de stad Amsterdam en het beleid. Moeten we nu programma’s gaan maken die de Nederlander zonder migratieachtergrond gaat integreren in die nieuwe superdiverse wijk? Is ‘integratie’ niet sowieso een achterhaald concept? Hoe kunnen we voor verbinding in de superdiverse wijk zorgen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de stad niet polariseert in superdiverse en cultureel homogene wijken?

LostProject
LostProject is een theatergezelschap opgericht door Priscilla Vaudelle en Tim van den Heuvel, dat bestaat uit een diverse groep van Amsterdamse jongeren uit alle stadsdelen. Ze maken theater over onderwerpen die hun direct aangaan, zoals culturele identiteit, politieke polarisatie, vooroordelen en mannen- en vrouwenrollen. LostProject is theater dat het verschil viert, vorm geeft aan de nieuwe identiteit van Amsterdam en een podium geeft aan de dilemma’s van jongeren die opgroeien in Amsterdam, voor meer bewustwording en begrip.

Wat is superdiversiteit?
Superdiversiteit staat voor de sociologische ontwikkeling dat er in sommige steden geen dominante meerderheidsgroep meer is. In Nederland zijn steden als Amsterdam, Rotterdam en Den Haag bijvoorbeeld volledig opgebouwd uit minderheidsgroepen, 200+ nationaliteiten die samen de stad maken. Toch blijven we denken in verouderde wij-zij tegenstellingen. Hoe moeten we deze nieuwe samenleving benaderen? Hoe verandert superdiversiteit de manier hoe we samenleven?

Uit superdiversiteit volgt niet automatisch een meer gelijke samenleving. Maatschappelijke instituties reflecteren niet de superdiverse omgeving waar ze zich in bevinden, stadsdelen zijn of superdivers of helemaal gedomineerd door Nederlanders zonder migratieachtergrond en polarisatie wordt aangewakkerd door angst te verspreiden voor eigen politiek gewin. Hoe kunnen we onze stad verbinden, de kracht van diversiteit ontwikkelen en segregatie vermijden?

Met in dit programma onder anderen
Halil Özpamuk | Regisseur VPRO Tegenlicht
Malique Mohamud | Correspondent straatintellect en oprichter Concrete Blossom
Khalid Amakran | Fotograaf & mede-oprichter Concrete Blossom
Priscilla Vaudelle | Directeur en oprichter LostProject
Emin Kececi | Virtuoze Leerkracht van 2015
Yasin Yaylali | Docent, Content creator en vlogger als 'Meester Yasin'
Kauthar Bouchallikht | Redacteur Sociale Trends, Correspondent Samenleven, journalist
Ismintha Waldring | Postdoc onderzoeker Become A Minority project, VU Amsterdam
Marten Bos | Alle Kleuren Oost

Voertaal: Nederlands
Language: Dutch

https://dezwijger.nl/programma/tijd-voor-superdiversiteit

1 Comment

Susan de Graaf on October 24th 2018 - 01:45

Ik vind de insteek van dit evenement een beetje eng. Als we naar de geschiedenis kijken valt te zien dat culturen niet zo snel mixen en dat integratie cq "colliding" wel noodzakelijk is. Kijk maar naar de dierenwereld, wij mensen kunnen daar veel van leren.

Topics

Maybe you will also like these updates

Rihards Dzelme, Inclusive Cities & AI / Trained Architect and Urbanist , posted Apr 15th

We hebben uiteenlopende en interessante reacties ontvangen van stedenbouwkundigen, architecten en gemeenten. Als u wilt weten wat andere professionals denken, vul dan deze enquête in met uw e-mailadres en wij delen de inzichten met u.

Bedankt! 😀

Follow Playground on LinkedIn

We've received varied and interesting responses from urban developers, architects, and municipalities. If you want to know what other professionals think, please fill out this survey with your email, and we will share the insights with you.

Thank you! 😀

Herman van den Bosch, professor in management development , posted Apr 14th

A previous post made it clear that a 15-minute city ideally consists of a 5-minute walking zone, a 15-minute walking zone, also a 5-minute cycling zone and a the 15-minute cycling zone. These three types of neighbourhoods and districts should be developed in conjunction, with employment accessibility also playing an important role.

In the plans for 15-minute cities in many places around the world, these types of zones intertwine, and often it is not even clear which type of zone is meant. In Paris too, I miss clear choices in this regard.

The city of Melbourne aims to give a local lifestyle a dominant place among all residents. Therefore, everyone should live within at most 10 minutes' walking distance to and from all daily amenities. For this reason, it is referred to as a 20-minute city, whereas in most examples of a 15-minute city, such as Paris, it is only about <strong>the round trip</strong>. The policy in Melbourne has received strong support from the health sector, which highlights the negative effects of traffic and air pollution.

In Vancouver, there is talk of a 5-minute city. The idea is for neighbourhoods to become more distinct parts of the city. Each neighbourhood should have several locally owned shops as well as public facilities such as parks, schools, community centres, childcare and libraries. High on the agenda is the push for greater diversity of residents and housing types. Especially in inner-city neighbourhoods, this is accompanied by high densities and high-rise buildings. Confronting this idea with reality yields a pattern of about 120 such geographical units (see map above).

Many other cities picked up the idea of the 15-minute city. Among them: Barcelona, London, Milan, Ottawa, Detroit and Portland. The organisation of world cities C40 (now consisting of 96 cities) elevated the idea to the main policy goal in the post-Covid period.

All these cities advocate a reversal of mainstream urbanisation policies. In recent decades, many billions have been invested in building roads with the aim of improving accessibility. This means increasing the distance you can travel in a given time. As a result, facilities were scaled up and concentrated in increasingly distant places. This in turn led to increased congestion that negated improvements in accessibility. The response was further expansion of the road network. This phenomenon is known as the 'mobility trap' or the Marchetti constant.

Instead of increasing accessibility, the 15-minute city aims to expand the number of urban functions you can access within a certain amount of time. This includes employment opportunities. The possibility of working from home has reduced the relevance of the distance between home and workplace. In contrast, the importance of a pleasant living environment has increased. A modified version of the 15-minute city, the 'walkable city' then throws high hopes. That, among other things, is the subject of my next post.

Madara Lace, International business , posted Apr 12th

🌍✨ Join Us in Making a Difference! ✨🌍
We're excited to launch a groundbreaking project aimed at transforming e-waste into educational opportunities! 🚀📚 As part of our commitment to sustainability and digital literacy, we're collecting smartphones, laptops, and other electronics to support vibrant educational workshops in Rwanda.
Why join us? By participating, you'll:

🌱 Support environmental sustainability by helping reduce e-waste.
📖 Contribute to enhancing digital literacy among underserved communities.
🤝 Be part of a global movement advocating for responsible technology use.
🎓 Help provide essential skills that can transform lives and foster long-term growth.

We're looking for individuals and organizations to donate devices, share expertise, or sponsor our efforts. Every contribution makes a real difference, and together, we can create a more sustainable and inclusive future. 🌟
Let's reshape the future, one device at a time. Join us in this exciting journey and be credited in our upcoming documentary that highlights the collective efforts of our incredible partners from Germany, Latvia, and the Netherlands. 🎥🌍
CONTACT US THROUGH EMAIL - madaralace1999@gmail.com