Open call for smart digital solutions to combat the corona crisis

The term 'self-driving car' is used for a wide variety of technical support systems for car drivers. The Society of Automotive Engineers (SAE) has distinguished six types, as mentioned in the tabel above. This classification is recognized worldwide.

At SAE level 0, a car has been equipped with various warning systems, such as unvoluntary deviation from lane, traffic in the blind spot, and emergency braking.

At SEA levels 1 and 2, cars can steer independently or/and adjust their speed in specific conditions on motorways. Whether drivers are allowed to take their hands from the steering wheel depends on national law. That is certainly not the case in Europe. As soon as environmental conditions make steering and acceleration more complex, for example after turning onto a busy street, the driver must immediately take over the steering.

A properly functioning SAE Level 3 system allows drivers to take their eyes off the road and focus on other activities. They must sit behind the wheel and be on standby and are always held responsible for driving the car. They must immediately take over control of the car as soon as 'the system' gives a ('disengagement') signal, which means that it can no longer handle the situation. There is currently no car worldwide that is accredited at SEA-3 level.

This level of control is not sufficient for driverless taxi services. Automotive and technology companies such as General Moters and Alphabet have been working hard to meet the requirements of the higher levels (SAE 4). Their expensive cars (up to $250,000) have automated backups, meaning they can handle any situation under specified conditions, such as well-designed roads, during the day and at a certain speed. Under these circumstances, no driver is required to be present.

SAE Level 5 automation can operate without a driver in all conditions. There is currently no vehicle that meets this requirement.

The variety of options in this classification explains why the term 'self-driving car' should not be used. Cars classified at SAE level 1 and 2 can best be called 'automated cars' and cars from SAE level 3 onwards can be called autonomous cars.

The state of California introduced new rules in 2019 that allow cars at SAE 4 level to participate in traffic. Very strict conditions apply to this. As a result, Alphabet (Waymo) and General Motors (Cruise) have been allowed to launch driverless taxi services. All rides are monitored with cameras to prevent reckless behavior or vandalism.
 
<strong>Last week, you might have read the last in a series of 25 posts about improving environmental quality.  Right now, I have finalized an e-book containing all posts plus additional recommendations.  If you follow the link below, you can download the book (90 pages) for free. A version in Dutch language can be downloaded HERE**</strong>

Scrolling endlessly? Get off your screen and join us for an evening of insights and inspiration with remarkable speakers at our upcoming meetup event! Mike Lee of Stichting Appsterdam will revisit the crucial topic of ethics in app development, shedding light on principles for the future. Joris de Leeuw will share some useful techniques to avoid our constant digital distractions. Mohamed S Bah, founder of City Rights App, will share creative solutions for migrant challenges through podcasting and storytelling. Social designer Anna Noyons of (ink). social design will discuss designing products that bring out the best in people. Emiel Poot will explore the balance between human nature and the digital landscape. See you there for a night of discovery and connections!

AGENDA:

• 17:00 Welcome drinks - Welcome drinks to break the ice and network a bit with fellow attendees.
• 17:30 Opening and Welcome - Pinch / Appsterdam
• 17:45 Kick-off Speaker - Mike Lee - Mayor of Appsterdam. Mike will be revisiting his 2013 flagship talk “Ethics Made Easy”. How does this talk still hold up ten years later? What has changed, what principles should app makers consider going forward?
• 18:10 Joris de Leeuw - focus trainer at Diep Werk Doen. With his company Diep Werk Doen Joris trains knowledge workers how to better concentrate on their work and resist the constant lure of apps, calls, email and media. His method teaches the principle of attention by design; how we can reshape our own thoughts and behaviours to become more productive and less restless and distracted. He will give a talk on a few of the most recent insights in the field of focus and productivity. Website: https://www.diepwerkdoen.nl.
• 18:30 Mohamed Bah - City Rights App and City Rights Radio. Mohamed is the founder and host of the City Rights Radio and co-founder of the City Rights App. With his platforms he tries to find creative solutions to problems faced by migrants. Concerned with the dangers of negative stereotypes and its impact on the already marginalized community, he uses podcasting, and storytelling to reframe migrant representation in media.
• 18:40 Food is served
• 19:10 Anna Noyons - Anna is a social designer and the founder of (ink). social design. Anna will give a talk about designing services, products and systems that bring out the best in us, people.
• 19:30 Emiel Poot - De Jonge Strateeg & Appsterdammer - Emiel will delve into the balance between our human nature and todays digital landscape. We all have a fundamental need for social connection, but how have our instincts adapted to digital relationships, communication, and sense of belonging? Join us as we navigate the fascinating synergy between our wired brains and the virtual networks that have reshaped the very essence of human interaction.
• 20:00 - Closing and networking drinks.

Zie digitale tweelingen niet als dé oplossing voor maatschappelijke vraagstukken die in gebieden spelen. Data en modellen belichten namelijk slechts een deel van de werkelijkheid. Bij ruimtelijke opgaven, zoals het woningtekort, de energietransitie en natuurherstel, gaat het om het gesprek om te komen tot een gedeelde werkelijkheid. Zorg dat digitalisering hierbij een constructieve rol speelt.

Op de grens van Brabant en Limburg ligt de Peel. Daar komen onder grote tijdsdruk verschillende opgaven samen: transitie van de landbouw, omslag naar hernieuwbare energie inclusief netverzwaringen, woningtekort, verdroging van de Peel en de mogelijke heropening van de vliegbasis Vredepeel. Het maken van die ruimtelijke puzzel vergt samenwerking tussen twintig gemeenten, drie waterschappen, twee provincies, diverse departementen en tal van bedrijven, maatschappelijke organisaties en burgers. Daarnaast vraagt die puzzel een integrale afweging: ingrepen voor de ene opgave kunnen immers vergaande gevolgen hebben voor andere opgaven.

Voor de digitale tweeling is echter geen vraagstuk te complex, schreef Microsoft in een artikel op Ibestuur. Het bedrijf werkt zelfs aan een digitale tweeling van de aarde, met de ambitie om deze beter te besturen voor mens en natuur. Tijdens een conferentie over slimme steden in Barcelona viel de sterke aantrekkingskracht van de digitale tweeling voor beleidsmakers en bestuurders op. ‘Doe mij ook maar zo’n digitale tweeling’ leek de dominante gedachte te zijn. De talrijke pilots en experimenten met digitale tweelingen in het ruimtelijk domein onderstrepen dit.

Hype?

Er lijkt sprake van een ‘hype’: digitale tweelingen als panacee voor gebiedsontwikkeling. Deze ‘hype’ hangt samen met de toenemende hoeveelheid en beschikbaarheid van (real-time) data over onze leefomgeving, zoals lucht-, grond- en waterkwaliteit en energieverbruik. Dit is mede het gevolg van het beter en goedkoper worden van monitoringstechnieken, zoals slimme meters in huis en allerlei soorten sensoren op straat, in drones en satellieten. Daarnaast stimuleert en verplicht de aankomende Omgevingswet het gebruik van data.

Partijen gebruiken verschillende definities voor de digitale tweeling. Doorgaans verwijst de term ‘digitale tweeling’ naar het idee dat een fysieke en virtuele ‘tweeling’ met elkaar in verbinding staan door de uitwisseling van data en informatie. Data over de fysieke wereld voeden de virtuele tweeling en inzichten daaruit kunnen weer worden gebruikt om te interveniëren in de fysieke wereld. Dat helpt bij het maken van allerlei producten – van de bouw van de Boekelose brug tot de BMW fabriek – en het verbeteren van bedrijfsprocessen, zoals het onderhoud en beperking van de CO2-uitstoot van de Airbus.

Hierdoor geïnspireerd, zien veel beleidsmakers en bestuurders de digitale tweeling als een belangrijk middel om besluitvorming – van beleidsvoorbereiding tot implementatie – te verbeteren door de gevolgen van keuzes te simuleren en te visualiseren. In het domein van politiek en bestuur is de digitale tweeling dus meer dan een technologische innovatie; het is een democratische innovatie. Dit roept de vraag op: hoe kan een digitale tweeling de besluitvorming daadwerkelijk verbeteren?

Er bestaat geen eenduidige werkelijkheid

Dat kan door de variëteit en veelzijdigheid van een gebied te erkennen. Een gebied is nooit één monolithische werkelijkheid; er spelen vaak duizend-en-een belangen en processen tegelijk. Toch is zo’n eenduidige werkelijkheid wel precies wat een digitale tweeling suggereert. En daarin schuilt zowel de kracht als het risico van dit instrument. Kracht, omdat het zorgt voor een basis voor een gesprek. En een goed gesprek is de basis voor goede besluitvorming. Risico, omdat zo’n eenduidige werkelijkheid ons kan doen vergeten dat de digitale tweeling selectief is. Hij laat slechts een beperkt aantal variabelen zien. Bovendien, datgene wat subjectief of lastiger meetbaar is, bijvoorbeeld de betekenis van een gebied voor haar inwoners, kunnen we gemakkelijk over het hoofd zien. Terwijl een democratisch proces juist ook voor die zachte waarden aandacht behoort te hebben.

Gesprekspartner

Beschouw een digitale tweeling dus niet als de gedeelde werkelijkheid zelf, maar als gesprekspartner in een breder democratisch proces. Daarbij is ook transparantie van belang over welke data wel aanwezig zijn en welke niet. En over welke modellen gebruikt worden en de aannames die daarbij gemaakt worden. Zo laat de maatschappelijke aandacht voor bijvoorbeeld de stikstofmodellen van het RIVM zien dat data en modellen niet neutraal zijn en ook niet apolitiek, ook al worden ze soms wel zo gepresenteerd. Data, modellen en algoritmes hebben namelijk invloed op hoe we problemen definiëren en begrijpen, wie daarbij betrokken worden en hoe we vervolgens handelen. Of toegepast op besluitvorming: ze bepalen welke maatschappelijke opgaven wel en niet worden opgepakt en hoe en wie wel of niet mee mag praten en beslissen.

Praktijkcases?

Dit artikel is een weergave van een aantal eerste inzichten in een project van het Rathenau Instituut naar de wijze waarop digitale tweelingen kunnen bijdragen aan besluitvorming over gebiedsontwikkeling. Hierin heeft het Rathenau samengewerkt met de Provincie Noord-Holland. Voor het vervolg van dit project is het instituut op zoek naar interessante praktijkcases.

De digitale tweeling als gesprekspartner dus. Hoe doe je dat op een verantwoorde manier? Wie kan hier praktijkcases van laten zien?

Dit artikel is geschreven door Romy Dekker (Rathenau Instituut), Paul Strijp (Provincie Noord-Holland) Allerd Nanninga (Rathenau Instituut) en Rinie van Est (Rathenau Instituut) en gepubliceerd op iBestuur. De auteurs danken Brian de Vogel, Henk Scholten, Arny Plomp, Herman Wilken, Rosemarie Mijlhoff, Jan Bruijn en Martine Verweij voor hun waardevolle inbreng in het project.

Beeld: Shutterstock